|
Gen 29:6
|
Sanusne est? inquit. Valet, inquiunt: et ecce Rachel filia ejus venit cum grege suo.
|
|
Gen 29:9
|
Adhuc loquebantur, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui: nam gregem ipsa pascebat.
|
|
Gen 29:16
|
Habebat vero duas filias: nomen majoris Lia, minor vero appellabatur Rachel.
|
|
Gen 29:17
|
Sed Lia lippis erat oculis: Rachel decora facie, et venusto aspectu.
|
|
Gen 29:18
|
Quam diligens Jacob, ait: Serviam tibi pro Rachel filia tua minore, septem annis.
|
|
Gen 29:20
|
Servivit ergo Jacob pro Rachel septem annis: et videbantur illi pauci dies præ amoris magnitudine.
|
|
Gen 29:25
|
et dixit ad socerum suum: Quid est quod facere voluisti? nonne pro Rachel servivi tibi? quare imposuisti mihi?
|
|
Gen 29:28
|
Acquievit placito: et hebdomada transacta, Rachel duxit uxorem:
|
|
Gen 30:1
|
Cernens autem Rachel quod infecunda esset, invidit sorori suæ, et ait marito suo: Da mihi liberos, alioquin moriar.
|
|
Gen 30:6
|
Dixitque Rachel: Judicavit mihi Dominus, et exaudivit vocem meam, dans mihi filium, et idcirco appellavit nomen ejus Dan.
|
|
Gen 30:8
|
pro quo ait Rachel: Comparavit me Deus cum sorore mea, et invalui: vocavitque eum Nephthali.
|
|
Gen 30:14
|
Egressus autem Ruben tempore messis triticeæ in agrum, reperit mandragoras, quas matri Liæ detulit. Dixitque Rachel: Da mihi partem de mandragoris filii tui.
|
|
Gen 30:15
|
Illa respondit: Parumne tibi videtur quod præripueris maritum mihi, nisi etiam mandragoras filii mei tuleris? Ait Rachel: Dormiat tecum hac nocte pro mandragoris filii tui.
|
|
Gen 31:4
|
Misit, et vocavit Rachel et Liam in agrum, ubi pascebat greges,
|
|
Gen 31:14
|
Responderuntque Rachel et Lia: Numquid habemus residui quidquam in facultatibus et hæreditate domus patris nostri?
|
|
Gen 31:19
|
Eo tempore ierat Laban ad tondendas oves, et Rachel furata est idola patris sui.
|
|
Gen 31:32
|
Quod autem furti me arguis: apud quemcumque inveneris deos tuos, necetur coram fratribus nostris: scrutare, quidquid tuorum apud me inveneris, et aufer. Hæc dicens, ignorabat quod Rachel furata esset idola.
|
|
Gen 33:1
|
Elevans autem Jacob oculos suos, vidit venientem Esau, et cum eo quadringentos viros: divisitque filios Liæ et Rachel, ambarumque famularum:
|
|
Gen 33:2
|
et posuit utramque ancillam, et liberos earum, in principio: Liam vero, et filios ejus, in secundo loco: Rachel autem et Joseph novissimos.
|
|
Gen 33:7
|
Accessit quoque Lia cum pueris suis: et cum similiter adorassent, extremi Joseph et Rachel adoraverunt.
|
|
Gen 35:16
|
Egressus autem inde, venit verno tempore ad terram quæ ducit Ephratam: in qua cum parturiret Rachel,
|
|
Gen 35:19
|
Mortua est ergo Rachel, et sepulta est in via quæ ducit Ephratam, hæc est Bethlehem.
|
|
Gen 35:20
|
Erexitque Jacob titulum super sepulchrum ejus: hic est titulus monumenti Rachel, usque in præsentem diem.
|
|
Gen 35:24
|
Filii Rachel: Joseph et Benjamin.
|
|
Gen 46:19
|
Filii Rachel uxoris Jacob: Joseph et Benjamin.
|
|
Gen 46:22
|
Hi filii Rachel quos genuit Jacob: omnes animæ, quatuordecim.
|
|
Gen 48:7
|
Mihi enim, quando veniebam de Mesopotamia, mortua est Rachel in terra Chanaan in ipso itinere, eratque vernum tempus: et ingrediebar Ephratam, et sepelivi eam juxta viam Ephratæ, quæ alio nomine appellatur Bethlehem.
|
|
Ruth 4:11
|
Respondit omnis populus, qui erat in porta, et majores natu: Nos testes sumus: faciat Dominus hanc mulierem, quæ ingreditur domum tuam, sicut Rachel et Liam, quæ ædificaverunt domum Israël: ut sit exemplum virtutis in Ephratha, et habeat celebre nomen in Bethlehem:
|
|
I Reg 10:2
|
Cum abieris hodie a me, invenies duos viros juxta sepulchrum Rachel in finibus Benjamin, in meridie, dicentque tibi: Inventæ sunt asinæ, ad quas ieras perquirendas: et intermissis pater tuus asinis, sollicitus est pro vobis, et dicit: Quid faciam de filio meo?
|
|
Ier 31:15
|
Hæc dicit Dominus: Vox in excelso audita est lamentationis, luctus, et fletus Rachel plorantis filios suos, et nolentis consolari super eis, quia non sunt.
|
|
Mt 2:18
|
Vox in Rama audita est ploratus, et ululatus multus: Rachel plorans filios suos, et noluit consolari, quia non sunt.
|